Mediacje jako szansa dla wymiaru sprawiedliwości?

Ostatnia dekada stworzyła idealne warunki dla wykształcenia się nowoczesnych form rozwiązywania sporów. To co modne i wykorzystywane w praktyce na świecie zaczęło oddziaływać na realia prawnicze w Rzeczpospolitej Polskiej. Społeczeństwo w większym stopniu świadome przypisanych praw i obowiązków, zasygnalizowało potrzebę zamiany teorii odwetu na faktyczną sprawiedliwość – karzącą winnych, ale i zadośćuczyniającą pokrzywdzonym. System penitencjarny, pogrążony w niestabilnej sytuacji, ratowany jest małymi krokami przez probację, na którą gotowe są nie tylko organy, ale i sami skazani. Świadomość i zaangażowanie społeczne zainicjowały rozwój mediacji, która w wielu przypadkach pozwala na efektywniejsze rozwiązywanie konfliktów, jednocześnie minimalizując znaczenie powtórnej wiktymizacji, nawarstwienia sporów i innych destrukcyjnych oddziaływań międzyludzkich.

Mediacja, czyli nic innego jak metoda rozwiązywania sporów za pomocą osoby trzeciej – mediatora – cieszącej się zaufaniem zwaśnionych stron, przy wykorzystaniu wzajemnej komunikacji, określeniu interesów stron, której celem jest dojście do wspólnie akceptowalnego konsensu. Omawiany proces jest oczywiście dobrowolny, poufny a także nieformalny.

Co więcej, mediacja służy stworzeniu takich warunków dla stron, które pozwolą na osiągnięcie dobrowolnego porozumienia, bez narzucania samowładnego rozwiązania. Mając na uwadze mediację na tle prawnym, dążącą do zakończenia sporu w postaci ugody zawartej przez strony, która działa np. w zakresie nałożenia określonego obowiązku czy zobowiązania, warto zwrócić uwagę na jej pozytywne zastosowanie w dobie pandemii koronawirusa.

Uważam, iż przekierowanie określonych spraw na mediacje pomogłoby zmniejszyć przewlekłość postępowań sądowych, które z powodu zamknięcia instytucji wymiaru sprawiedliwości zmuszone były przenieś zaplanowane rozprawy na terminy bardzo odległa. Mediacja daje również możliwość przyspieszenia procesu rozwiązywania sporów, a także umożliwia zadowolenie obu stron sporu poprzez przyjęcie rozwiązania wzajemnie najwzględniejszego bez zbędnego rozstrzygania o tym, kto ma rację.

Uprawnienia mediatora pozwalają na wydanie rozstrzygnięcia, które ma taką samą moc jak orzeczenie wydane przez sąd konstytucyjny. Mając powyższe na uwadze, twierdze, iż mediacja powinna stać się alternatywą lepiej zakorzenioną metodą rozwiązywania sporów, która w sposób oczywisty dociążyłaby sądy przepełnione nadmiarem spraw.

Brak wiedzy o zakresie mediacji powoduje niedojrzałość w rozwiązywaniu konfliktów, kształtuje nieudolność w sytuacjach spornych, niepotrzebnie angażuje środki prawne dla osiągnięcia pseudo-resocjalizacji, ale co istotne generuje olbrzymie koszty nie tylko finansowe, ale i uszczerbki w obniża również koszta wymiaru sprawiedliwości przy wzroście poczucia zaufania do instytucji państwowych. Nie ulega wątpliwości, iż mediacja to oszczędności organizacyjne, finansowe i czasowe. Mediacja sprawia, iż środki publiczne nie są nadmiernie wydatkowane w postaci np. utrzymania więzień czy placówek wychowawczo-resocjalizacyjnych

Sądzę, iż mediacja wypełnia wszelkie pozytywne cele jakie stawia sobie współczesna praworządność. Z uwagi na to, iż jest to instytucja ukierunkowana na pokrzywdzonego, któremu mają zostać wyrównane krzywdy, a także istnieje szansa na uzyskanie zadośćuczynienia za doznane niesprawiedliwości, warto podkreślać także możliwość pojednania zwaśnionych stron. Fakt, że mediacja tak późno została dostrzeżona w prawodawstwie krajowym wynika stąd, że ostatnie pół wieku miejsce miała gloryfikacja kary, która rozumiana była jako forma przymusu władzy państwowej i tym samym pielęgnowała władztwo nad wolnościami i prawami człowieka i obywatela. Ponadto, współczesny trend z zakresy mediacji propaguje ideę demokracji, poszanowania godności człowieka i jest zgodny z kierunkiem europejskiej kultury legislacyjnej.

Co więcej, zaletą dla pokrzywdzonego jest możliwość bycia wysłuchanym, zrozumienia przyczyn, dlaczego doznana krzywda dotyczy akurat jego/jej, otrzymanie szybszego zadośćuczynienia czy pozbycie się lęku przed samą osobą sprawcy. Kolejno, pokrzywdzony ma prawo opowiedzieć sprawcy o poniesionych negatywnych konsekwencjach czynu, którego doświadczył i co istotne, może uniknąć zbędnego rozgłosu. Do minimum zmniejszone jest także ryzyko powtórnej wiktymizacji, eliminuje się także potraumatyczne skutki stresu.

Natomiast w odniesieniu do sprawcy zaletą dla niego/niej może być pojęcie konsekwencji dokonanego czynu, a także możliwość naprawienia szkody, a nawet otrzymanie przebaczenia. Równocześnie konflikt jest rozwiązywany stosunkowo szybko i w warunkach poufności, co zapobiega stygmatyzacji sprawcy i zapewnia resocjalizację. Dodatkowym atutem jest też niski koszt finansowy jaki ponosi winny.

Podsumowując moje rozważania pragnę wskazać, iż mediacja pozytywnie wpływa na kulturę prawną w społeczeństwie, ponieważ pozwala na harmonizację życia, pozbywanie się uraz i pomaga zmniejszać przestępczość, nawet w ujęciu wtórnym.

 

Asystentka

Monika Mielnik

kancelaria@kasztajanikowska.pl

Czytaj więcej

Dyskryminacja osób w Polsce ze względu na wyznawaną religię i światopogląd – analiza na kanwie sprawy zwolnienia pracownika krakowskiej IKEA.

Dyskryminacja ze względu na religię lub wyznanie występuje, gdy określona osoba z powodu swojej religii lub wyznania traktowana jest gorzej niż inna osoba w analogicznej sytuacji lub gdy iluzorycznie obiektywny przepis czy obyczaj mogą powodować uczucie dyskomfortu poprzez postawienie w wyjątkowo niepochlebnej sytuacji osoby o innej religii czy wyznania niż osoba wyrażająca obelgę. Ponadto, z dyskryminacją ze względu na religię lub wyznanie można się spotkać wówczas, gdy bliżej niemile widziane poczynania mają na celu naruszenie ludzkiej godności poprzez wywołanie upokarzającej sytuacji. Wyjątkowo, gdy przepis, kryterium lub obyczaj są obiektywnie uzasadnione usprawiedliwionym celem, a środki o charakterze dyskryminującym mają służyć osiągnięciu tego celu, wówczas można je zastosować, o ile są odpowiednie i konieczne.

Sytuacja, w której pracownik danej firmy (w tej sytuacji IKEA) powołując się na uzewnętrzniane przez siebie wartości wyraża swoje stanowisko w danej sprawie będącą polityką i działaniem firmy stanowi jasny wyraz wolności słowa, gdyż zgodnie z konstytucyjnymi wartościami każdy ma da do tego prawo.

Co istotne, na dyskryminację narażeni są przede wszystkim przedstawiciele mniejszości religijnych, których dotyczą najbardziej utrwalone społecznie stereotypy. Tak też jest w przypadku grupy społecznej legitymującej się jako LGBT. Stanowią mniejszość i chcą czuć przynależność do określonego i bliskiego ich wartościom środowiska. Można domniemywać, iż IKEA, w zamierzeniu miała promocję równości wszystkich ludzi, preferowanych wartości potencjalnych klientów, a także swoich pracowników, stąd w mojej opinii nie można zarzucić, iż wypuszczenie na rynek własnego produktu charakterystycznego dla wartość wspomnianej grupy społecznej, wiązało się z narzuceniem własnej ideologii. Wszelkie działania, w zakresie pozyskania nowych klientów, ale również utrzymania stałych kontrahentów, nastawione są na promocję własnego produktu poprzez poszanowanie i brak dyskryminacji kogokolwiek, dlatego też jakakolwiek działalność po stronie tak dużych firm jak IKEA musi proklamować wyjątkowo bardzo uniwersalne wartości, czyli nie urażające żadnej z grup społecznych czy wyznaniowych.

Ponadto, w obecnym stanie prawnym regulującym stosunki pracownicze w Polsce, ale również w Europie, przyjęte zostały stosowne akty prawne zabraniające nierównego traktowania pracowników. Sądzę, iż żaden zakład pracy nie mógłby prawidłowo funkcjonować, a nawet naraziłby się na sankcje, gdyby nie spełniał tak elementarnego warunku, jak zachowanie tolerancji wobec wyrażanych przez pracowników wartości. Z tego też powodu, nastawionego na obawę zagrożenia ryzykiem zjawiska homofonicznego wizyta PIP w IKEI była racjonalnym zabiegiem pozwalającym wyeliminować mowę nienawiści. Dlatego też tak ważna jest świadomość co do zakresu przysługujących zatrudnionemu uprawnień i obowiązków pracodawcy.

Co więcej, dyskryminacji w zatrudnieniu sprzyjają również także takie zjawiska jak rosnąca w społeczeństwie polaryzacja opinii, mowa nienawiści, czy krzywdzące uogólnienia. Uważam, iż brak wiedzy pracownika Ikei, o wartościach kierującymi ludzi o odmiennej orientacji czy wyznaniach niż on sam, poprzez wyjątkowo agresywne ostatnimi czasy wyrażanie się na temat osób z grona LGBT sprawił, iż wywołało to w nim mnóstwo negatywnych emocji wynikających ze zwykłego niezrozumienia stanowiska drugiej strony.

W mojej ocenie takie działania nie funkcjonują wbrew wartościom wyznawanym przez pracowników zatrudnionych w ich przedsiębiorstwie, gdyż XXIw. jest czasem wielu społecznych przemian, które powinny zmierzać w stronę stabilizacji poczucia bezpieczeństwa w społeczeństwie, a nie polaryzacji przekonań tylko jednej grupy społecznej.

Mając powyższe na uwadze uważam, iż wiele lat praktyki w znaczący sposób pozwoliło w Polsce wyeliminować zjawisko dyskryminacji. Wprowadzono mnóstwo pomyślnych zmian w polskim prawie, ratyfikowano wiele traktatów, przeprowadzono spotkania obywatelskie, które uświadomiły nasze społeczeństwo poszerzając perspektywy w stronę sprawiedliwego świata, w którym szanuje się godność ludzką oraz różnorodność kulturową, wyznania czy religijną.

Natomiast ostatnimi czasy, mam wrażenie, iż zderzam się z przykrą rzeczywistością, w której powrót mają zjawiska homofobiczne pod przykrywką wartości religii chrześcijańskiej, tłumaczone możliwością wyrażania własnych poglądów. Ale czy nie powinno to działać w dwie strony?

Sądzę, że każdy powinien mieć prawo do szczęścia, do którego zalicza się również możliwość wyrażania własnych poglądów, jednak w taki sposób, aby w żadnym wypadku nie były krzywdzące dla innych osób.

 

Asystentka Kancelarii

Monika Mielnik

kancealaria@kasztajanikowska.pl

Czytaj więcej

Nominacja do tytułu Osobowość Roku 2019

Dziękuję za nominację Kapituły Redakcyjnej „Nowej Trybuny Opolskiej” do tytułu Osobowość Roku 2019 w kategorii DZIAŁALNOŚĆ SPOŁECZNA I CHARYTATYWNA.

Jestem mile zaskoczona i czuję się wyróżniona wśród tak fantastycznych osób, jak osoby nominowane.

Z ramienia Kancelarii Radców Prawnych Kaszta & Janikowska s.c. biorę udział w akcjach promujących przeciwdziałanie przemocy względem kobiet i dzieci.

Udzielam bezpłatnych porad osobom pokrzywdzonym przemocą. Współpracuję z Panią Ewą Chodakowską w Kampanii przeciwko przemocy względem kobiet #stopprzemocy . Wraz z prawnikami z Kancelarii udzielam bezpłatnych porad prawnych w Urzędzie Miasta Kędzierzyn-Koźle. Angażuję się w bezpłatne poradnictwo prawne dla osób najbardziej potrzebujących.

Buduję świadomość prawną wśród seniorów, organizując bezpłatne warsztaty i spotkania, dotyczące uświadamiania starszych osób nad zagrożeniami, które mogą ich spotkać, w szczególności takich jak cyberprzestępczość, tzw. 'wyłudzenia na wnuczka’, szeroko pojęte prawo rodzinne i spadkowe.

Wielokrotnie organizowałam doraźną pomoc prawną dla samotnych matek, borykających się z problemami niealimentacji i z problemami dotyczącymi obszaru władzy rodzicielskiej oraz kontaktów z dziećmi.

Mając na uwadze problem alienacji rodzicielskiej oraz tzw. uprowadzenia rodzicielskie, organizuję bezpłatne konsultacje prawne dla rodziców mierzących się z takimi sytuacjami.

Oprócz powyższego, bliskie mojemu sercu są również prawa zwierząt. W związku z tym organizowałam konferencję o tematyce zaostrzenia przepisów prawa karnego przeciwko znęcaniu się nad zwierzętami. Organizowałam również zbiórki na rzecz schronisk.

Otrzymałam nominację za niesamowitą osobowość, myślenie o potrzebach innych ludzi, pomoc ludziom dotkniętym przemocą i pracę na rzecz skrzywdzonych dzieci i kobiet. Nominacja jest dla mnie ogromnym wyróżnieniem i zaszczytem. Dziękuję.

Głosować można na stronie internetowej – https://nto.pl/p/kandydaci/osobowosc-roku-2019%2C1006649/?groupId=61167&fbclid=IwAR0DVdZYaRdOBNlAfA22Z0syifU2Qovx4WWVIuBP7tfCQLtYDM4DjbYx4sQ

Czytaj więcej

Zmiany dla przedsiębiorców

UWAGA❗️

Ważne zmiany dla przedsiębiorców‼️‼️??‼️‼️

Od 1 stycznia 2020 r. płatność PIT, CIT i VAT do urzędu skarbowego będzie następować wyłącznie za pomocą indywidualnego rachunku podatkowego (mikrorachunku podatkowego).

Numer mikrorachunku już teraz można sprawdzić w generatorze dostępnym na stronie www.podatki.gov.pl lub w dowolnym urzędzie skarbowym. Nadawany jest on każdemu podatnikowi i płatnikowi automatycznie. Nie jest wymagane złożenie wniosku do urzędu skarbowego. Wystarczy podać:
♦️ numer PESEL, gdy podatnik jest osobą fizyczną lub
♦️ NIP w przypadku organizacji.

Dotychczasowe rachunki urzędów skarbowych do wpłat PIT, CIT i VAT pozostaną aktywne do 31 grudnia 2019 r.

Ministerstwo Finansów przestrzega, aby nie korzystać z żadnych innych stron internetowych lub np. numerów rachunków otrzymanych e-mailem lub SMS-em. Mogą być one próbą wyłudzenia.❗️❗️❗️

 

Kancelaria Kaszta & Janikowska s.c.

kancelaria@kasztajanikowska.pl

Czytaj więcej

Sukcesja jednoosobowych działalności gospodarczych. Miało być tak pięknie, ale…

Zgodnie z raportem NIK z dnia 2 sierpnia 2018 r., liczba przedsiębiorców w Polsce (podatników podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą i podatku dochodowego osób prawnych) wzrosła o 2,9 proc. z 3,5 mln w 2015 r. do 3,6 mln w 2017 r. (dane z Izb Administracji Skarbowej).

Istniejący w Polsce system dziedziczenia w tym zakresie jest bardzo przestarzały. Opiera się na regulacjach, które powstały w latach 60-tych. Ich celem nie było zapewnienie jakiejkolwiek ciągłości funkcjonowania działalności gospodarczej osoby fizycznej, prowadzonej w tamtych latach w bardzo ograniczonym zakresie.

W obowiązującym dotychczas stanie prawnym (do czasu wejścia w życie ustawy o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej), wraz ze śmiercią przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną prowadzącą działalność zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG), kończy się byt prawny przedsiębiorstwa, a spadkobiercy nabywają uprawnienia do składników majątkowych przedsiębiorstwa. Wynika to z faktu, że przedsiębiorstwo osoby fizycznej jest zawsze nierozerwalnie związane z osobą zmarłego. Dlatego też po śmierci przedsiębiorcy (osoby fizycznej) zbywalne składniki materialne i niematerialne o charakterze majątkowym podlegają nabyciu wyłącznie w stosunkowo długim i uciążliwym postępowaniu spadkowym. Mogą potem być wykorzystane do prowadzenia działalności gospodarczej w przypadku jej podjęcia przez następcę prawnego na własny rachunek, bądź wniesienia do istniejącej lub tworzonej nowej spółki prawa handlowego. Przenoszony jest zatem wyłącznie majątek, bez praw i obowiązków o charakterze majątkowym lub niemajątkowym, związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. W takim stanie prawnym, spadkobiercy osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie mogą więc w sposób automatyczny kontynuować działalności gospodarczej prowadzonej przez spadkodawcę. Co wiąże się z szeregiem niedogodności: likwidacją marki, wygaśnięciem koncesji, problemami z zachowaniem ciągłości zobowiązań.

Ewentualne wznowienie działalności przez następcę prawnego zmarłego przedsiębiorcy wymagało w pierwszej kolejności uregulowania spraw spadkowych oraz rozliczenia się z fiskusem na dzień śmierci przedsiębiorcy. Dopiero po załatwieniu tych dwóch kluczowych aspektów można było dokonać rejestracji nowej działalności, pozyskać (najczęściej) na nowo pracowników, kooperantów i klientów, a także wystąpić o konieczne pozwolenia i zgody organów administracji publicznej.

Uchwalona przez Sejm RP 5 lipca 2018 r. ustawa o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej rozwiązuje wiele problemów związanych ze śmiercią przedsiębiorcy i umożliwia zachowanie ciągłości prowadzenia działalności gospodarczej w formie „przedsiębiorstwa w spadku” przez określony w ustawie okres (nie dłużej niż dwa lata), niezbędny do zakończenia postępowania spadkowego. Przyjęte w ustawie rozwiązania umożliwiają uregulowanie spraw spadkowych oraz rozliczeń z fiskusem bez konieczności „wygaszania” działalności przedsiębiorstwa.

W nowej regulacji,  niestety brakuje jednak rozwiązań pozwalających przekazać przedsiębiorstwo zmarłego jego spadkobiercy, co powoduje, że w dalszym ciągu niezbędne będzie rozpoczęcie działalności gospodarczej na własny rachunek w okresie do 2 lat od śmierci przedsiębiorcy. Nowe regulacje pomijają także problemy wynikające ze śmierci małżonka przedsiębiorcy, jeśli oboje mieli wspólność majątkową.

Nie przewidziano rozwiązań pozwalających przekazać przedsiębiorstwo zmarłego (rozumiane jako zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej) jego następcom prawnym. W dalszym ciągu niezbędne będzie rozpoczęcie działalności gospodarczej na własny rachunek. Zdaniem NIK, powinny istnieć rozwiązania umożliwiające następcom prawnym bezpośrednie przejęcie przedsiębiorstwa  zmarłego;

Nowe regulacje pomijają też zupełnie problemy wynikające ze śmierci małżonka przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą, jeżeli pomiędzy małżonkami istniał ustrój wspólności majątkowej.

Wprowadzany ustawą obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowizn w sytuacji zaprzestania przez nabywcę własności przedsiębiorstwa działalności gospodarczej przed upływem dwóch lat od jego nabycia, może istotnie ograniczyć korzystanie z przewidzianych tą ustawą instrumentów przez osoby potencjalnie zainteresowane kontynuowaniem działalności po śmierci przedsiębiorcy, zwłaszcza w przypadku osób z najbliższej rodziny zmarłego.

Podsumowując, nowe regulacje rozwiązują część problemów związanych z sukcesją jednoosobowej działalności gospodarczej. Niestety nadal nie ma regulacji pozwalającej na całkowitą i nieograniczoną w czasie sukcesję przedsiębiorstwa przez następców prawnych. Na podstawie nowej regulacji, następcy prawni uzyskają jedynie 2-letni okres kontynuacji przedsiębiorstwa celem dokończenia  postępowania spadkowego i przeniesienia mienia na nowy byt prawny.

Nowa regulacja zacznie obowiązywać 3 miesiące od jego ogłoszenia. Prezydent podpisał ustawę w dniu 25 lipca 2018 r.

Prawnik

Tobiasz Gajda

tel. 603 457 900

Czytaj więcej

Przestępstwo stalkingu

Art. 190a Kodeks karny

§ 1. Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto, podszywając się pod inną osobę, wykorzystuje jej wizerunek lub inne jej dane osobowe w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej.
§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 lub 2 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 następuje na wniosek pokrzywdzonego.

Stalking to uporczywe nękanie emocjonalne, obsesyjna fascynacja. Stalking przede wszystkim jest wielokrotną, powtarzającą się próbą nawiązania kontaktu z ofiarą w sposób bezpośredni lub za pomocą telefonu czy Internetu.

Nękanie musi wywrzeć skutek w postaci poczucia uzasadnionego zagrożenia u ofiary, to znaczy takiego, które w odczuciu ofiary jest uznawane za realne – groźby możliwe do spełnienia.

Przestępstwo stalkingu może przybrać dwa rodzaje:

1/ Uporczywe nękanie

– np. bardzo częste telefony, maile, smsy, listy anonimowe,
– nachodzenie w domu, 'wystawanie’ pod domem, w miejscu pracy itp.,
– nachodzenie rodziny ofiary,
– śledzenie,
– pozostawianie prezentów,
– grożenie próbą samobójczą

2/ Kradzież tożsamości

-czyli wykorzystywanie wizerunku przez podszycie się pod ofiarę (np. umieszczanie na profilu społecznościowym ofiary nieprawdziwych treści);
– użycie wizerunku ofiary na własnym portalu społecznościowym i 'podszywanie’ się pod nią,
– może przybierać także formę zamawiania na koszt ofiar różnych niechcianych towarów i usług, dokonywane albo w celu złośliwego dokuczenia, albo dyskredytacji.

girl-1245713_1280

Przestępstwo tzw. stalkingu występuje najczęściej w kontekście rodzinnym i partnerskim. Może ono również wystąpić w środowisku pracy czy stosunkach sąsiedzkich.

Aby dane zachowanie mogło być uznane za stalking, nie wymaga się aby zachowanie stalkera niosło ze sobą element agresji. Bez znaczenia pozostaje również fakt czy sprawca kieruje się żywionym do pokrzywdzonego uczuciem miłości, nienawiści, złośliwością czy chęcią zemsty. Decydujące znaczenie dla bytu przestępstwa stalkingu będzie subiektywne odczucie zagrożonego i uporczywość działania sprawcy.

Zachowanie stalkera musi więc być: świadome, celowe, złośliwe, uporczywe – długotrwałe i intensywne (jednak prawo nie określa dokładnie ile to czasu i jaka jest wymagana intensywność działań).

W jaki sposób bronić się przed stalkingiem?

– Wyraź swój sprzeciw w stosunku do osoby nękającej. Pokaż, że nie życzysz sobie żadnych kontaktów z jej strony,
– Nie odpisuj na wiadomości, nie odbieraj telefonu,
– Zbieraj dowody. Zachowaj wszelki wiadomości sms, e-mial, wiadomości wysyłanych za pomocą portali społecznościowych, nagrywaj rozmowy, zbieraj listy, mów o całym zajściu świadkom,
– O każdym incydencie powiadamiaj policję,
– Skorzystaj z pomocy radcy prawnego,
– Złóż zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa

Przestępstwo nękania jest ścigane na wniosek pokrzywdzonego, co oznacza, że do wszczęcia postępowania konieczne będzie zawiadomienie organów ścigania przez osobę pokrzywdzoną. Skazując za przestępstwo stalkingu sąd może nałożyć na stalkera zakaz zbliżania się, zakaz kontaktu czy przebywania w bezpośrednim otoczeniu pokrzywdzonego.

Jeżeli osoba nękająca rozpowszechnia informacje nieprawdzie, naruszające dobre imię ofiary, wizerunek czy dopuszcza się naruszenia tajemnicy korespondencji, można wystąpić na drogę postępowania cywilnego z żądaniem zaniechania powyższych działań. Dobra osobiste człowieka pozostają pod szczególna ochroną prawa cywilnego.

Radca prawny
Alicja Kaszta
tel.: 608 436 324

Czytaj więcej