Zgoda rodzica na wyjazd zagraniczny dziecka z drugim rodzicem

Okres wakacyjny został już oficjalnie rozpoczęty, w związku z czym wiele rodziców zastanawia się, bądź też planuje już wyjazd z małoletnimi dziećmi na zagraniczne wakacje. Wydawać by się mogło, że wystarczy spakować walizki, kupić bilet podróżny i można ruszać w drogę. Nic bardziej mylnego, bowiem prawo polskie przewiduje sytuacje, w których konieczna jest zgoda drugiego z rodziców na odbycie takiego wyjazdu.

Zgodnie z art. 97 §  1 i 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. Jednakże o istotnych sprawach dziecka rodzice rozstrzygają wspólnie; w braku porozumienia między nimi rozstrzyga sąd opiekuńczy.


Jak się okazuje jedną z istotnych spraw dziecka jest wyjazd na zagraniczne wakacje. W postanowieniu z 06 marca 1985 r., sygn. akt III CRN 19/85 Sąd Najwyższy stanął na stanowisku, że „Wyjazd dziecka za granicę w celu spędzenia tam wakacji, jako należący do istotnych spraw dziecka wymaga zgody obojga rodziców, wykonujących władzę rodzicielską, a w braku takiej zgody orzeczenia sądu opiekuńczego”.

W tej sytuacji rodzic, który chce wybrać się z dzieckiem na wyjazd zagraniczny bez udziału drugiego z rodziców musi posiadać specjalną zgodę na wywiezienie dziecka do innego państwa. Ustawodawca nie przewidział osobnych przepisów dotyczących rodziców pozostających w związku małżeńskim bądź też nie, a więc należy przyjąć, że zgodę taką również potrzebuje rodzic, który pozostaje w związku małżeńskim, z którego pochodzą wspólne dzieci.

 

Powstaje więc pytanie jak uzyskać taką zgodę?

Co prawda przepisy nie wskazują wprost w jakiej formie zgoda powinna zostać opracowana, jednakże ze względów formalnych i prawnych najlepszym wyborem będzie udanie się do notariusza, który sporządzi stosowną zgodę wraz z wszelkimi ważnymi elementami, takimi jak zgoda na ewentualne leczenie dziecka za granicą. Niektóre z państw wymagają wręcz by zgoda na wyjazd została sporządzona w formie aktu notarialnego, dlatego dla niepotrzebnych nieprzyjemności najbezpieczniej będzie udać się do notariusza.

Warto pamiętać, żeby stosowną zgodę przetłumaczyć na język państwa, do którego się wybieramy, gdyż nie zawsze zgoda sporządzona w języku polskim zostanie w danym kraju uznana. Tłumaczenie musi zostać sporządzone przez tłumacza przysięgłego.

Kiedy natomiast zgoda taka nie jest wymagana?

Zgodnie z obowiązującymi przepisamu jeden z rodziców może wywieźć dziecko za granicę bez zgody drugiego rodzica, gdy:

  1. a) drugi rodzic został pozbawiony władzy rodzicielskiej nad dzieckiem,
  2. b) władza rodzicielska drugiego rodzica została zawieszona,
  3. c) drugi rodzic ma ograniczoną władzę rodzicielską nad dzieckiem w kwestii dotyczącej miejsca zwykłego pobytu dziecka,
  4. e) drugi rodzic jest pozbawiony uprawnienia do współdecydowania o zmianie miejsca pobytu dziecka na podstawie orzeczenia sądu zagranicznego, ale uznanego w Polsce.

Co w sytuacji, gdy rodzic nie wyrazi zgody na zagraniczne wakacje dziecka?

W tej sytuacji pozostaje złożenie wniosku do sądu opiekuńczego o zgodę na zmianę miejsca pobytu dziecka. Wtedy też o możliwości wyjazdu dziecka na wakacje zagraniczne wyłącznie z jednym z rodziców decyduje sąd.

Należy mieć na uwadze, że wyjazd z dzieckiem za granicę, bez zgody drugiego rodzica może być rozpatrywany jako uprowadzenie dziecka a to z kolei zgodnie z art. 211 kodeksu karnego stanowi przestępstwo zagrożone karą pozbawienia wolności do lat 5.

Wiktoria Mosler-Bombik

aplikant radcowski

tel. 508 649 256

Czytaj więcej

Nowy związek czy zdrada małżeńska?

Czy podczas trwającego postępowania rozwodowego można wejść w nowy związek partnerski bez obaw o obciążenie winą za rozkład pożycia małżeńskiego? Zacznijmy od początku..

Obowiązki małżeńskie
Przepis art. 23 k.r.o. wymienia przykładowe obowiązki małżonków. W piwrwszej kolejności należą do nich wierność, wzajemna pomoc oraz działanie dla dobra rodziny, którą przez swój związek założyli. Treść art. 23 k.r.o. jest transpozycją przepisów dotyczących ochrony małżeństwa i rodziny zawartych w Konstytucji RP (art. 18, 71 Konstytucji RP).
Współżycie płciowe i wzajemne zaspokajanie potrzeb seksualnych w małżeństwie opiera się na zasadzie swoistej wyłączności, zgodnie z art. 23 k.r.o. małżonkowie mają bowiem obowiązek zachowania wierności małżeńskiej, która oznacza wykluczenie osób trzecich ze sfery stosunków seksualnych między nimi, przy czym chodzi tu zarówno o stosunki osób odmiennej, jak i tej samej płci. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, jako naruszenie tego obowiązku traktowane jest również tworzenie pozorów zdrady przez małżonka (np. małżonek rozpowszechnia informacje, iż korzysta z usług agencji towarzyskich, mimo że nie jest to prawdą), a także sytuacja, gdy małżonek dopuszcza się współżycia seksualnego z osoba trzecią za zgodą drugiego małżonka.

Zdrada małżeńska
Jedną z najczęściej występujących przyczyn rozwodu, statystycznie, jest właśnie zdrada małżeńska. Stanowi ona rażące naruszenie zasady wierności oraz lojalności małżeńskiej. Zdradą może być cudzołóstwo sensu stricte bądź niewierność w szerszym tego słowa znaczeniu. W tym przedmiocie wypowiedział się Sąd Najwyższy wskazując, że dochowanie wierności nie podlega dyspozycji stron i wobec tego cudzołóstwo stanowi podstawę rozkładu pożycia nawet wtedy, gdy doszło do tego za zgodą współmałżonka (orzeczenie SN z dnia 7 września 1954 r., II C 1255/53). Zdradą jest nie tylko postępowanie jednego z małżonków wobec osoby trzeciej, które polega na kontakcie fizycznym o charakterze seksualnym, ale także takie, które stwarza jego pozory lub w inny sposób wykracza poza granice przyjętej normalnie obyczajowości i przyzwoitości (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 kwietnia 1951r. C 735/50, NP 1951, Nr 12, s. 44).
Nie ma cudzołóstwa bez winy, a dla jej przypisania konieczna jest poczytalność tego małżonka, który się cudzołóstwa dopuszcza. Nie będzie więc stanowić cudzołóstwa taki stosunek płciowy, do którego małżonek został zmuszony, przykładowo przez zgwałcenie lub gdy nie mógł zrozumieć znaczenia swego postępowania, przykładowo została spożyta pigułka tzw. gwałtu. Niezbędna jest świadomość, że ma się do czynienia z osobą trzecią, czyli nie małżonkiem.
Zdrada zawsze będzie powodem do rozwodu, jednakże pod warunkiem, że doprowadziła do trwałego i zupełnego rozkładu pożycia pomiędzy małżonkami. Musi więc być wyłączną przyczyną rozpadu związku małżeńskiego.

Zdrada małżeńska a wina za rozkład pożycia
Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 28 maja 1995 r. w sprawie o sygn. akt I CO 5/55, wskazał, iż rozpad pożycia małżeńskiego jest zerwaniem więzi duchowej, gospodarczej oraz fizycznej. Oznacza to, iż zerwanie którejkolwiek z wyżej wymienionych przesłanek, może oznaczać rozpad pożycia małżeńskiego, który może być zawiniony lub niezawiniony.
W trakcie postępowania dowodowego sąd orzekając o winie danego małżonka, który dopuścił się zdrady analizuje, czy pomiędzy jego zachowaniem a trwałym i zupełnym rozkładem pożycia małżeńskiego zachodzi tzw. związek przyczynowo – skutkowy. Jeśli zdrada nie była wyłączną przyczyną takiego stanu rzeczy i nastąpiła już po rozkładzie pożycia małżeńskiego, nie może przypisać wyłącznej winy małżonkowi dopuszczającemu się zdrady.
Sąd orzekając o winie nie dokonuje oceny „stopnia” winy i nie „waży” winy. Gdy sąd ustali po stronie małżonka chociaż część winy (np. w stosunku chociażby 10% do 90%), to rozwód orzeczony zostanie z winy obojga małżonków.
Więc żeby winnym rozwodu był małżonek dopuszczający się zdrady, z materiału dowodowego musi wprost wynikać, że gdyby do zdrady nie doszło, to małżeństwo trwałoby nadal.

Nowy związek w trakcie postępowania rozwodowego
Sprawy rozwodowe w sądach mogą trwać bardzo długo. W toku postępowania może okazać się, że któraś ze stron weszła w nowy związek partnerski. Co do zasady związek jednego z małżonków z innym partnerem w czasie trwania małżeństwa, lecz po wystąpieniu zupełnego i trwałego rozkładu pożycia między małżonkami, nie daje podstawy do przypisania temu małżonkowi winy za rozkład pożycia. Warunkiem jest jednak, aby uprzednio doszło do trwałego i zupełnego zaniku więzi duchowej, fizycznej oraz gospodarczej – przed zawarciem nowego związku.
Oczywiście sytuacja będzie zupełnie inna w przypadku, gdy bliskie relacje z nową osobą zostały nawiązane jeszcze przed rozpadem więzi małżeńskich. Może tak być w sytuacji, gdy małżonek składa pozew o rozwód, bo widzi możliwość ułożenia sobie życia z nowopoznaną osobą.
W toku postępowania sąd musi więc bardzo dokładnie zbadać, czy określone fakty, w tym również fakt zdrady małżeńskiej, są przyczyną rozkładu pożycia, czy może skutkiem tego rozpadu.
Aby przypisać wyłączną winę jednemu małżonkowi, musi istnieć związek przyczynowo skutkowy, pomiędzy zachowaniem się małżonka, które uderza w instytucję małżeństwa, a które następnie powoduje zerwanie więzi duchowej, fizycznej pomiędzy małżonkami (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 12.03.2010r., sygn. akt IACa 35/10).Obraz Mohamed Hassan z Pixabay

Radca prawny

Alicja Kaszta

tel. 608 436 324

Czytaj więcej