Wypadek na basenie – czy poszkodowanemu przysługuje odszkodowanie?

Odpowiedzialność za bezpieczeństwo na pływalni ponosi jej właściciel – ten, kto prowadzi działalność gospodarczą polegającą na udostępnianiu pływalni klientom. Podstawę odpowiedzialności stanowi zasada winy. Zgodnie z art. 415 k.c. osoba, która ze swojej winy wyrządziła szkodę, obowiązana jest do jej naprawienia.
Do powstania odpowiedzialności za szkodę niezbędne jest łączne spełnienie trzech przesłanek: zdarzenia polegającego na zawinionym działaniu bądź zaniechaniu, szkody oraz związku przyczynowego pomiędzy szkodą a zdarzeniem. Ciężar dowodu, zgodnie z art. 6 k.c., spoczywa na poszkodowanym.
Jeżeli istnieje możliwość wykazania odpowiedzialności właściciela pływalni za powstałą szkodę, wówczas zasadne będzie wystąpienie do sprawcy szkody z roszczeniem odszkodowawczym.

W przypadku posiadania przez właściciela pływalni ubezpieczenia OC prowadzonej działalności, osobie poszkodowanej służy możliwość bezpośredniego zwrócenia się z roszczeniami odszkodowawczymi do ubezpieczyciela.

Uwaga! Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń z tytułu ubezpieczenia OC nie musi być tożsama z odpowiedzialnością cywilną właściciela pływalni.

Umowa ubezpieczenia może wprowadzać modyfikacje zakresu odpowiedzialności (umowne wyłączenia ochrony). Możliwa jest więc sytuacja, w której właściciel pływalni będzie odpowiadał za szkodę, zaś zakład ubezpieczeń z uwagi na treść wyłączeń nie będzie udzielał ochrony ubezpieczeniowej.
Powyższa sytuacja wynikać będzie z umowy ubezpieczenia zawartej pomiędzy ubezpieczającym i ubezpieczycielem. Zatem nie ma ona wpływu na uprawnienie poszkodowanego do żądania naprawiania szkody. Oznacza to, iż szkodę w części niezaspokojonej przez ubezpieczyciela poszkodowany może dochodzić bezpośrednio od sprawcy szkody – właściciela pływalni.

Roszczenia przysługujące poszkodowanemu to:

1/ odszkodowanie – zwrot kosztów związanych z wypadkiem (np. koszty z leczenia i rehabilitacji, opieki nad poszkodowanym, transportu poszkodowanego do szpitala, adaptacji mieszkania stosownie do zwiększonych (zmienionych) potrzeb poszkodowanego, a także przygotowania go do wykonywania nowego zawodu) – art. 444 § 1 k.c.;

2/ zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę (rekompensata za doznane cierpienia fizyczne i psychiczne poszkodowanego) – art. 445 k.c. w związku z 444 k.c.;

3/ w przypadkach, okresów niesprawności po wypadku skutkujących niemożnością wykonywania pracy (prowadzenia działalności) zwrot utraconych korzyści – art. 361 k.c.;

4/ renta uzupełniająca (stanowi wyrównanie różnicy w dochodach osiąganych przez poszkodowanego przed wypadkiem w stosunku do dochodów uzyskiwanych przez niego po wypadku) – art. 444 § 2 k.c.;

5/ jednorazowe odszkodowanie (tzw. kapitalizacja renty), które jest uzasadnione w szczególności gdy poszkodowany w następstwie wypadku stał się inwalidą, a jednorazowe świadczenie umożliwi mu wykonywanie innego zawodu, przy czym jeżeli poszkodowany korzysta z tego świadczenia traci prawo do renty uzupełniającej z punktu 4 – art. 447 k.c.;

6/ renta na zwiększone potrzeby (polegająca na zapewnieniu poszkodowanemu środków potrzebnych do poprawy jego stanu zdrowia) – art. 444 § 2k.c.

Do udowodnienia roszczenia związanego ze szkodą potrzebna jest dokumentacja medyczna: karta informacyjna leczenia szpitalnego, historia choroby, zaświadczenia lekarskie. Istotne są też dowody potwierdzające fakt powstania opisanego zdarzenia, np. świadkowie zdarzenia, nagrania z monitoringu. W celu wykazania kosztów leczenia należy zachować paragony i rachunki za zakupione lekarstwa, sprzęt medyczny i opatrunki oraz rachunki za rehabilitację itd.
Zgromadzona w sprawie dokumentacja powinna potwierdzać fakt powstania zdarzenia, jego przyczynę, rozmiar powstałych obrażeń, strat majątkowych oraz ich związek ze szkodą.
Istotnym dowodem w sprawie będzie również opinia biegłego sądowego z dziedziny medycyny.

Radca prawny
Alicja Kaszta
tel.: 608 436 324

Tagi: